De laatste week is voorbij gevlogen. Nooit gedacht dat het na Zanzibar zo snel voorbij zou zijn.
De maandag waarop we zouden vertrekken uit Zanzibar stond onze wekker om 4.30 uur, pfoe. Onze taxi zou ons tussen 5 en kwart over 5 oppikken, maar om tien voor half, vijf voor half, half 6 was er nog steeds geen taxi. In het hotel was alleen de security nog maar op, die natuurlijk maar een paar woorden engels konden.. Op een of andere manier was het ons toch gelukt om iets zinnigs over te brengen, want om half 6 kwam de eigenaar van het hotel in z'n eigen auto vanachter het hotel tevoorschijn om ons te brengen. Wat een meevaller, wij wisten absoluut niet hoe we zo snel mogelijk iets anders hadden moeten regelen. Deels was het hem waarschijnlijk ook wel te doen om het geld wat we hem nog moesten betalen, want wat bleek bij aankomst in Matemwe was dat er behalve in Stone Town op heel Zanzibar geen pinautomaten zijn. Wij wisten van niks en hadden dus helemaal niet genoeg geld bij ons om hier het hotel van te betalen. Gelukkig deden ze hier niet moeilijk over en zeiden dat we onze taxichauffeur het geld konden geven zodra we in Stone Town terugkwamen. Aangezien er geen taxi was en dus ook geen geld, moest het hotel wel iets anders bedenken haha.

Eenmaal in Stone Town werkten de eerste twee pinautomaten niet, de derde gelukkig wel. Vervolgens dropte hij ons af bij de ferry waar we perfect op tijd waren en vanaf hier verliep alles weer soepel. In Dar es Salaam stond de taxi wel op ons te wachten, deze reed met ons langs het Ratco office voor onze bustickets, en zette ons af bij onze bus terug naar Tanga. De busreis duurde wel eindeloos voor ons gevoel, waarschijnlijk door al het reizen en vroeg opstaan. Om 6 uur waren we eindelijk in Tanga en bracht een taxi ons terug naar het kamp. Zo vermoeiend!

Dinsdag gingen we natuurlijk weer verder met het project en ondanks dat er vooruitgang te zien was voelde het toch een beetje alsof we telkens hetzelfde aan het doen waren. Ik had die dag wel m'n tafel helemaal afgekregen, dus dat geeft dan wel weer een goed gevoel. Woensdag en donderdagochtend heb ik besteed aan het schuren van m'n tafel en stoel en donderdagmiddag en vrijdag heb ik beiden 'gevarnished', een laag beschermende verf erop aangebracht. Het ziet er wel heel mooi uit nu en ik ben zeker trots op het resultaat. We mochten onze naam en het jaar in het wit op de rand van de tafel schilderen, dus ook dat gaf voldoening. Vervolgens kwamen een paar kids uit het dorpje langs om te kijken en de stoelen uit te proberen en het zag er zo gaaf uit dat ze 'onze' tafels en stoelen gebruikten.

Haha ohja, woensdag had ik per ongeluk in m'n hand gezaagd. Niet heel ernstig maar de wond zat wel op een vervelende plek, ik had m'n handen voor al het werk nodig. Nu is het wel alweer dichtgegroeid gelukkig ;).
Woensdagmiddag waren Alice en ik van plan Engelse les te geven. Toen de anderen hier nog waren konden elke middag twee personen lesgeven aan een groepje mensen uit het dorp. Een mix van ouderen, jongeren en kinderen, een klein groepje die kwamen wanneer ze zin hadden. Er was een groot schoolbord tegen een boom geplaatst vlak achter de school. Helaas toen wij woensdag gingen kijken was er niemand, waarschijnlijk omdat er al een week geen les was gegeven en ze er vanuit gingen dat het nu ook niet zou zijn. Die middag had ik Micky gevraagd wat mensen te vertellen dat er donderdag wel les zou zijn maar ook toen kwam er niemand.
Toen hebben we maar wat kids opgetrommeld, die zijn altijd wel in de buurt, en hebben we geprobeerd (!) ze wat te leren. Jeetje wat lastig is dat. Deze kinderen waren rond de zeven/acht jaar oud dus dat is sowieso al lastig, dan waren er een paar irritante niet luisterende jongetjes en natuurlijk het feit dat zij eigenlijk geen woord engels spreken maakt het er niet makkelijker op haha. Toen hebben we wat met ze geteld, dat ging aardig, vervolgens het alfabet, dat ze wel konden nazeggen maar helemaal niet uit hunzelf, en ten slotte hadden we ze wat basic zinnetjes proberen te leren. Dat ging nog wel aardig. What is your name? How are you? How old are you? Het was motiverend wanneer ze ook echt antwoord konden geven en sommige leren natuurlijk sneller dan anderen maar over het algemeen ging dit goed. Toch wel leuk om dit nog een keer te hebben geprobeerd!
Donderdagavond hebben we in Eliphas' tent film gekeken. Super grappig. Ik was nog nooit in z'n tent geweest maar hij heeft er zelfs een bank in staan en televisietje met dvd-speler. Luxe luxe. Verder was het gewoon klein en bloedje heet en na drie kwartier liep de film vast omdat er krassen op zaten haha. Ondanks dat was het wel gezellig!

Vrijdag was onze laatste werkdag. Zoals ik al zei hadden we onze meubels afgemaakt, maar in de ochtend gingen we seaweed farming. We begonnen wat vroeger dan normaal want we moesten rekening houden met de getijden. We gingen langs 'mama's' huis, een van de zovelen in het dorp, waar al een hele stapel gedroogd zeewier lag. We namen 12 touwen met een hele hoop kleine knoopjes eraan vast die we eerst uit de knoop moesten halen mee de zee in. Ik denk dat we zo'n 200/300 meter de zee in moesten lopen, het water nog steeds tot enkelhoogte, tot we bij de plek kwamen waar al het seaweed farming plaatsvindt.
Het zijn lijnen, strakgetrokken tussen twee houten stokjes gestoken in het zand, waaraan allerlei stukjes zeewier zijn vastgebonden. Deze lijnen blijven 3 maanden in het water zodat het zeewier groeit, waarna ze ze uit het water halen, van de lijnen halen en het zeewier laten drogen. Dit dorp verkoopt dit aan een man uit Dar es Salaam die het weer door verkoopt aan Chinezen. Deze gebruiken het voor in uit eten, medicijnen, nagellak, noem maar op. Wat wel belachelijk is, is dat de mensen uit dit dorp maar 300 shillings per kilo zeewier krijgen. 2100 shillings is ongeveer 1 euro.. Die man uit Dar es Salaam is de enige aan wie ze kunnen verkopen dus meer kunnen ze niet van hem vragen. Zo werkt het hier, maar dat is natuurlijk geen geld.
Wel is het zo dat ze het zeewier dat ze hebben 'gefarmd' kunnen gebruiken voor hun volgende lijnen, dus het zeewier raakt nooit op. Gelukkig!
Wat wij hebben gedaan is de zeewier vastknopen aan de lijnen en deze vervolgens straktrekken in het water. Terug bij de mama konden we het zeewier van de gedroogde lijnen aftrekken en op een stapel gooien. Heel leuk om dit mee te maken, het was een leuk werkje en met z'n vieren (Eliphas hielp ook) gaat het stukken sneller dan wanneer de mama het allemaal zelf moet doen.

Afgelopen week hebben we drie opeenvolgende avonden stroomstoring gehad. Het was al een paar keer eerder gebeurd maar nu wel heel vaak. Twee keer tijdens avondeten en een keer de hele avond, dat ga ik niet missen als ik weer thuis ben haha. Ook de hond die telkens onze tent in komt niet en alle andere nachtelijke verstoringen zoals de moskee die midden in de nacht begint met z'n prayers en een twee hele dagen en nachten durende trouwerij in het dorp waarbij de muziek non stop doorspeelt. Hoe houden ze het vol?
Wel ga ik alle kids uit het dorp missen en vooral ook Micky. Afgelopen week zijn we een paar dagen na werk het dorp in geweest en de jongens en meisjes vallen je haast aan zo blij zijn ze om je te zien. We hebben een hoop tijd doorgebracht bij een familie die ons allerlei woorden Swahili leerden en met wiens kinderen we heel veel omgingen. Zij waren een van de weinigen die een beetje engels spraken dus dat is gelijk makkelijker communiceren. Zondag was onze laatste dag in het dorp dus toen hadden we afscheid van iedereen genomen. Niet het allerleukste om te doen maar het zat eraan te komen. De kinderen keken er maar een beetje beduusd bij, ik weet niet of ze helemaal begrepen dat dit onze laatste keer was. Micky was helemaal meegelopen en had me gevraagd contact met hem te zoeken op facebook wat ik zeker ga doen!

In het weekend hebben we wat cadeautjes gekocht als bedankjes. Een luchtje voor Anderson en Eliphas, een overhemd met stropdas voor Donald, de kok, en een jurk voor de mama die hem hielp met koken - Zaterdagavond was de laatste nacht uit met z'n viertjes, Alice, Anderson, Eliphas en ik en dat was een mooie afsluiting - Zondag zijn we naar een soort resort geweest waar we onze laatste dag in de zon en zee hebben kunnen besteden.

Gisterochtend ging de wekker weer vroeg, want om kwart voor zes bracht Anderson ons met de auto naar het busstation. Daar namen we afscheid van Anderson en stapten we op de bus naar Moshi samen met Eliphas. De bus was niet de meest comfortabele maar de reis ging voor m'n gevoel vlug: om half 1 waren we er. Een stukje lopen naar het hotel waar we heel de middag voor onszelf hadden. Wifi, douche, zwembad en een heerlijk bed haha.
Vandaag was het dan, onze laatste dag. Maar wat een dag! Om 6 uur 's ochtends (ja, weer vroeg) vertrok onze jeep richting Arusha. Dat duurde ongeveer anderhalf uur en daar haalde onze chauffeur z'n laatste parkinfo op en kregen wij onze lunch. Vanaf daar was het nog ruim 3 uur rijden naar Ngorongoro National Park, een hoop reizen dus maar dat was het absoluut waard. Vanaf de 'poort' van het park moesten we nog een eind heuvelopwaarts rijden, waarna we het geweldige uitzicht op de Ngorongoro Crater konden zien. Het was heel groot, met een groot meer in het midden, een echte krater, super mooi! Vanaf daar reden we weer over een slingerweg de heuvel op en vervolgens aan de andere kant eraf, de krater in. Het moment dat we daarin kwamen was overweldigend, zo veel dieren! Echt enorm veel, allemaal zo dicht op elkaar en heel dichtbij ons. Vooral heel veel zebra's en gnoes, maar ook buffalo's, gazelles, andere antilopen en nog veel meer. Na een tijdje zagen we ook een olifant, we hebben vijf leeuwen gezien, en zelfs een neushoorn wat erg zeldzaam schijnt te zijn. Helaas geen luipaard zodat ik net de big five niet heb gezien, maar vier ervan is al heel wat ;). Verder nog een hele hoop flamingo's, struisvogels, andere mooie vogels en hippo's. Dit park valt niet te vergelijken met Tsavo National Park. Daar zagen we steeds groepjes dieren en af en toe niks, maar hier waren er overal om je heen dieren te zien. Wel waren de leeuwen, olifant en neushoorn van veraf te zien in de Ngorongoro terwijl we de olifanten en leeuwen in Tsavo van dichtbij zagen. De omgeving van de Ngorongoro was gewoon vele malen mooier, echt geweldig.
Zelfs toen we het park uitreden was de omgeving nog schitterend. We moesten aan de andere kant omhoog rijden en vanaf daar via kronkelweggetjes tussen de volle bebossing om de krater heenrijden om weer bij de poort te komen. Hoe hoger we kwamen, hoe groener het werd. Het leek echt op een jungle, super mooi! Dit was zeker een geslaagde laatste dag.
We zijn teruggereden naar Arusha waar we in een hotel verblijven, en ik rond middernacht word opgehaald om naar het Kilimanjaro vliegveld te gaan. En dan is m'n reis echt voorbij, helaas. Ik heb echt een geweldige tijd gehad met super gezellige mensen met wie ik een goeie band heb gekregen en die ik allemaal heel erg ga missen. Het was een ervaring om nooit te vergeten, en alle foto's volgen snel!

Morgen om half 6 's middags kom ik als alles volgens plan loopt aan in Schiphol, dus tot dan!