Er is alweer heel erg veel gebeurd deze week. Ik post dit bericht vanaf het fantastische Zanzibar waar we morgenochtend helaas alweer vertrekken. Misschien ook wel weer goed, want onze bar en ons restaurant van het hotel heeft de beste coctails, milkshakes en maaltijden die zeker niet duur zijn, maar wel aardig optellen als je er een hoop van neemt haha.

Vorig weekend, zaterdag, hebben we een lange tijd in de stad doorgebracht. De lokale markt was onze eerste stop, waar we aardig wat tijd hebben rondgelopen. Het is heel groot en druk, met heel veel tweedehandse spullen. Het schijnt een populaire markt onder de lokale mensen te zijn omdat het voor hun redelijk goedkoop is - voor ons dus spotgoedkoop. Vervolgens hadden de jongens een aantal cadeaus gekocht voor de staff van Camps omdat ze woensdag vertrokken, natuurlijk internetcafe en supermarkt en toen kwam de barber shop. Tom, Ashley en Spencer hadden in een lollige bui elkaar uitgedaagd hun haar te laten knippen in een V en daarna de V blond te verven. Na de kapper zag het er al hilarisch uit, maar toen ze het in het kamp gingen verven was het nog veel veel erger. Wij zijn het nu gewend, maar het ziet er echt heel heel grappig uit.
Als laatste gingen we naar de tailor, om kleding op maat te laten maken. We konden zelf een stof uitkiezen, zeggen wat we precies wilden en dan nam zij de maten op. Ik had een lange dunne broek laten maken van blauw met gele stof, die we dinsdag door haar bezorgd kregen. Hij is een beetje groot, maar zit heerlijk en ziet er leuk uit!
Zaterdagavond was onze laatste nacht uit met de hele groep. Het was heel gezellig en al voordat we vertrokken waren was iedereen overal en nergens in het kamp aan het dansen, op de slackrope (een strakgetrokken stevig breed 'lint' tussen twee bomen waar je overheen kunt balanceren - als je genoeg oefent haha), op de bar, overal. Die avond was een goeie nacht, veel foto's gemaakt, veel gedanst, een goeie afsluiting van onze groep.

Zondag zijn we wezen vissen met Duma. Rond 9 uur hadden we op het strandje afgesproken en vanaf daar moesten we nog een eind naar de boot lopen, wat nog een hele opgave was met slippers aan. Je doet ze of uit en riskeert op een zee-egel te staan, of je houdt ze aan en verliest ze telkens omdat je in het zand blijft vastzitten.
De boot was een houten zeilboot, volgens mij noemen ze dat hier een dhow, met aan beiden kanten naast het echte zitgedeelte balken die op het water balanceren. Er waren twee stuurlui die voor het zeil zorgden en even later ook hielpen met vissen. Na een tijdje varen legden ze de boot stil en was het tijd om wat vissen te vangen. We hadden twee normale vislijnen waar we kleine krabbetjes aan deden als aas, en dan hadden we nog een speer. Een van de mannen vertrok hiermee en kwam terug met een kreeft en 3 vissen! Vraag me niet hoe die het deed, mij leek het onmogelijk. Met de vislijn vingen we 1 vis en Ashley lukte het ook nog een vis met de speer te vangen.
Naast het vissen was er ook genoeg tijd om te zwemmen, zonnen en relaxen dus het was een heerlijk dagje. De rest van de dag hebben we niks gedaan, als avondeten hadden we barbecue. Jummie.

Maandagochtend was ons plan op te staan voor de zonsopkomst. Iedereen weigerde echter uit bed te komen om 6 uur, omdat we te moe waren dus dat mislukte een beetje. Dinsdagochtend opnieuw geprobeerd en met aardig wat moeite was toch iedereen opgestaan. Het was het zeker waard! Er waren wat wolken, dat wel, maar het was alsnog heel erg mooi.

Deze week was mijn week als teamleader. Dat houdt in dat ik de 'leader stick' moet bijhouden haha, en iedereen op tijd naar werk moet sturen. Mijn motto was puur Afrikaans: pole pole (slowly slowly). Een goed motto al zeg ik het zelf.
Voor lunch maandag hadden we onze vis van de dag ervoor en het smaakte heerlijk! Ook de eerste keer dat ik kreeft heb gegeten en dat beviel zeker.
In de middag hadden Alice en ik onze hotels voor Zanzibar geregeld. Het ging zo makkelijk en ons zo veel mogelijk helpen met transport enzo. Perfect!
Maandag middag en avond was de eerste keer in Afrika dat er geen water was. De douches, kranen, niks werkte. Dat werd een Afrikaanse douche voor ons. Er was een grote ton gevuld met water ergens anders vandaag, welke we konden gebruiken om emmers te vullen om mee te douchen. Dat moet je eens hebben meegemaakt hier haha. Het viel zelfs heel erg mee en je bespaart er heel wat water mee.
In de avond begon Eliphas met jammen op de houten tafel. Langzaam begon iedereen mee te doen en we eindigen met het maken van een 'kamplied' op de melodie van 3 little birds van Bob Marley. Zo grappig en het klonk nog goed ook ;).

Dinsdag hadden Alice, Ashley en ik een soort culturele dag. Samen met de mama's uit het dorpje en Micky gingen we op pad om brandhout te hakken met machetes. Helaas in m'n vinger gesneden haha, maar ondanks dat was het super leuk. Toen we genoeg hadden verzameld werd het vastgebonden met stengels van planten, die verrassend stevig zijn, en vervolgens werd het, natuurlijk, bovenop ons hoofd geplaatst. We hadden nog wat tijd over dus voor lunch werkten we nog een uurtje met de anderen mee.
Na de lunch gingen we weer naar de mama's. In een klein mud house, ook gebouwd door Camps, was een klein 'keukentje', oftewel een kleine ruimte met stenen, hout en vuur en wat pannen en schalen. Hier gingen we chapati's en vichetti's maken. Chapati's had ik natuurlijk al in Kenia gemaakt, maar het was toch anders omdat we met een veel kleinere groep waren dus veel meer konden helpen. De vichetti's waren ook overheerlijk. Het zijn een soort kleine snoepjes gemaakt van bloem en water en afgemaakt met suiker. We kregen dit allebei mee dus we hadden wat te snacken 's middags.
Daarna waren we met z'n allen het dorp in gegaan en hebben we met alle kids gespeeld.

Die avond was helaas de laatste avond van Ashley, Tom, Spencer, Ellie en Joep. Bij de briefing die avond liet Anderson iedereen wat zeggen om gedag te zeggen, en dat was al heel emotioneel. In deze twee weken zijn we al zo'n hechte groep geworden, niet normaal. De volgende dag was natuurlijk nog erger toen ze ook echt vertrokken. Toen waren Alice en ik nog maar met z'n tweeën. Zo stilletjes!
De middag was raar, werken met zo weinig mensen, maar inmiddels zijn we er aan gewend en het is alweer super gezellig. Vooral omdat we nu met z'n tweetjes op Zanzibar zitten :).

Donderdagochtend vertrokken we om half 6 vanuit het kamp. Anderson bracht ons met z'n eigen auto en zette ons af bij het busstation, waar we de bus naar Dar es Salaam hadden van 6.30 uur. Het was een soort tourbus dus eigenlijk was het best luxe, airco en comfortabele stoelen. Helaas vonden de mensen voor ons het noodzakelijk hun stoel helemaal naar achteren te hellen waardoor we uiteindelijk amper beenruimte hadden, maargoed. We kregen ontbijt, een snack tussendoor en frisdrank. De reis duurde zo'n 6 uur, maar er speelde zelfs een film dus we hoefden ons niet te vervelen.
In Dar es Salaam werden we opgewacht door een taxi die ons naar de ferry bracht. Hier kochten we onze tickets en hadden we de ferry van kwart voor 4 naar Zanzibar, Stone Town. De ferry was niet heel groot, maar had wel drie verdiepingen en ook hier was een scherm met films. De overtocht duurde denk ik twee uur en nadat we bij aankomst weer door paspoort controle moesten werden we opgewacht door iemand van ons hotel. Ons hotel was echt super. Het was zo'n vijf minuten lopen en heel erg sfeervol. Overal houten balken, veel verdiepingen en een rooftop terrace waar we ons ontbijt hadden. Onze kamer was niet heel groot maar groot genoeg voor twee Zanzibari bedden met klamboes en een badkamer. Het was al een uur of zes, dus we gingen meteen de stad in. Er is een plek genaamd de Forodhani gardens dat echt the place to be is vanaf half 5. Maar tien minuten lopen vanaf ons hotel en aan de zee. Er zijn hier zoveel mensen, lokale en toeristen, en op dit tijdstip komen hier allerlei stands met eten dat ter plekke wordt gemaakt. Chapati's, pizza, sate, kip, beef, vis, van alles! Het is heel sfeervol en iedereen is heel vriendelijk. Van de muren aan de zeekant springen lokale jongens het water in, salto's makend, duikend, omringd door grote groepen. Er zijn kleine restaurantjes die heerlijke koffie en ijs verkopen. De zon gaat onder aan deze kant om 7 uur en dan wordt het nog sfeervoller met antieke lantaars en lichten.
We hadden ergens gegeten maar helaas begon het toen te regenen en in het donker is het niet het fijnste idee om met twee meiden door donkere steegjes het hotel proberen te vinden. Gelukkig vonden we het vrij snel, maar de volgende dag besloten we op tijd te eten en tijdens zonsondergang terug te lopen. We vermaakten ons 's avonds toch wel in ons hotel met onze televisie met Engelse filmzenders :).

Vrijdag hadden we een city tour met helaas een vrij vervelende guide die ons veel te veel overbodige informatie gaf en maar bleef doorpraten. Ondanks dat had hij ons wel de belangrijkste dingen laten zien waaronder een groot aantal oude mooie gebouwen, kerken en moskeeën, de Forodhani gardens, de oude slave market, the Old Fort, de local market en een hoop mooie straatjes met winkeltjes en souvenirs. We hadden een heerlijke lunch vlak aan zee waarna we zelf wat rond gingen lopen.

Toevallig bevond zich hier ook een andere lokatie van het duikcentrum waarmee ik wilde gaan duiken in Matemwe, waar we nu zijn, dus gingen we hier naar binnen om te vragen hoe en wat. Wat we niet hadden verwacht was dat ze al helemaal vol zaten, dus moesten we wat anders gaan bedenken. In de middag maar even snel een internetcafe bezocht en gelukkig een andere kunnen regelen in hetzelfde stadje.
We hebben toen nog wat souvenirs geshopt en om 5 uur scheen elke dag bij het Old Fort een aantal jongens hun acrobatiek te oefenen en aangezien het een sfeervolle plek was met een restaurantje met happy hour, hebben we daar een tijdje gezeten. Vervolgens hadden we ons avondeten bij de Forodhani gardens, bij een paar van de food stands. Bij een standje had ik een leuk gesprek met een Fransman en toen ons eten tegelijk klaar was betaalde hij voor ons allebei, super aardig! Dat het omgerekend maar 1 euro kostte doet er niet toe haha.

Gisteren hadden we een door ons hotel geregelde taxi naar Matemwe, zo'n 40 minuten vanaf Stone Town, een strand aan de oostkust. Wauw. Wat een plek. Ons hotel is pal aan het strand en het strand is spierwit, de zee fantastisch blauw met heel veel dhows. Zo nu en dan komt er een fietser of iemand op een motor langsrijden over het fijne zand, terwijl wij op de ligbedden in de zon liggen. Vakantie gevoel tot de max! Onze kamer is op de eerste verdieping waar je komt met een steile trap en heeft een open muur aan de voorkant waardoor we in de open lucht slapen, heerlijk! Het hotel heeft een geweldig sfeervolle bar met muziek de hele dag door.
Gisteren hebben we wat gestruind over het strand, Alice heeft een kokosnoot olie massage gehad, en verder precies niks gedaan.

Vanochtend werden we om kwart over 7 opgepikt door een taxi die ons naar het dive centre bracht. Het was dan wel in hetzelfde stadje, maar 4km van ons strand vandaan, wat met de auto 30-40 minuten duurde door de hobbelige wegen. Het dive centre bevond zich in een super mooi nieuw resort, het scheen allebei pas een jaar te bestaan.
Er waren denk ik 10 tot 14 mensen op de boot waarvan er vier doken en de rest snorkelden. De boot voer ons naar het eiland Mnemba, 15 minuutjes van de kust vandaan. Dit was het eiland waaromheen ik heel graag wilde duiken omdat ik overal had gelezen dat het zo mooi was.
Dat was het absoluut! Waar we de boot stillegden was het water kristalblauw, zo helder en het eilandje op de achtergrond. Dit moet zeker een van de beste duikplekken zijn waar ik ben geweest. Enorm veel vissen, grote scholen met de mooist gekleurde vissen groot en klein, we hebben een reusachtige zwarte rog gezien, hele grote felgekleurde dikke vissen, zeeslangen, lion fish, alles wat je maar kunt bedenken. Dit was het zeker waard en ik zou hier ook zeker terugkomen om te duiken. Een geweldige dag!
Vanmiddag genoten van onze laatste stranduren, want morgenvroeg gaan we helaas weer terug naar Tanga. Toch heb ik daar ook wel weer zin in, om onze laatste dagen nog een beetje nuttig te maken.

Volgende week zal m'n laatste blog zijn. In iets meer dan een week zit ik weer in het vliegtuig terug naar huis.. Ik kan het me nog niet voorstellen en wil er ook absoluut nog niet aan denken. Het liefst zou ik nog veel langer reizen, al zal het natuurlijk ook wel weer fijn om thuis te zijn.

Tot snel allemaal!