Hi!

De tijd gaat echt niet normaal snel. Het lijkt nog gisteren dat we in Tsavo waren, terwijl ik nu al bijna anderhalve week in Tanzania, Camp Tanga, ben.

De laatste zondag in Tsavo zijn we in de middag naar een Maasai tribe geweest. Deze lag pal naast de grote weg, onderweg van Voi town terug richting het kamp. We werden meteen door ze begroet, allemaal in een 'maasai kleed' gewikkeld, zelfs de allerjongsten. Ze lieten ons hun manier van leven zien, hun huizen kun je je haast niet voorstellen: we mochten bij een naar binnen gaan, een klein huis van klei, en het was pikke pikke donker, er stond binnen een pan op het vuur dus het was zo benauwd als het maar kon, maar het was zo interessant om te zien. Er was volgens mij 1 soort van ingebouwd bed en de rest kon ik niet eens zien. Daarin zou ik echt nooit kunnen leven.
Vervolgens lieten ze ons een van hun dansen zien, wat met name inhield heel de tijd hoog springen en uiteindelijk moesten wij ook meedoen, wat nog best vermoeiend is na een aantal minuten haha.
Op het laatste lieten ze nog hun manier van vuur maken zien, lieten ze zien waar ze de geiten houden en hoe ze dat doen. Super leuk om mee te maken maar op het eind probeerden ze ons natuurlijk ook over te halen iets van hun armbanden of kettingen te kopen.

De maandag erna was onze echte laatste werkdag in Tsavo. We hebben geprobeerd zoveel mogelijk muren af te maken en de binnenkant opgeruimd, zodat de twee mannen die ons af en toe hielpen de muren af kunnen maken en de volgende groep de vloer kan gaan doen. Het doel was om het eind februari af te hebben, dus dat moet denk ik wel lukken.
Die avond wilde Ibrahim, iemand van de staff die altijd met ons meegaat en de Swahili lessen gaf, met ons praten en dat was echt heel ontroerend. Hij begon te vertellen hoe blij hij met ons was, hoe hard we hebben gewerkt, dat we zijn werk een beetje makkelijker voor hem maken, dat we altijd vrolijk waren wat hem weer vrolijk maakte, zo lief. Hij leerde ons nog vier woorden waaronder hope, faith, smile en happy die allemaal betrekking hadden op ons. Hij was echt emotioneel en eindigde met 'I love you guys'.
Toen we de volgende dag dus vertrokken had ik zelfs even een brok in mn keel.

Rond een uur of 2 's middags kwamen we aan in Muhaka waar we de paar mensen die daar waren gebleven weer zagen. Samen met Isabel en Ash zijn we wezen kijken hoever onze projecten nu waren gekomen, en het huis dat wij hadden gebouwd had nu voor een groot deel gladde muren, moest alleen nog geverfd worden. De mama voor wie het huis is was er ook en herkende ons meteen dus ze wilde ons het huis graag laten zien.
Deze nacht moest er al een groep richting het vliegveld gebracht worden, dus om kwart voor 2 zetten we onze wekker om deze groep uit te zwaaien. De tweede groep ging om half 8, waaronder ook ik. De weg naar het vliegveld was ook richting de bushalte, dus daar werd ik afgezet, gelukkig samen met iemand van de staff die met mij op de bus wachtte.
De bus leek op een grote ruime tourbus, en de stoelen waren super comfortabel. M'n koffer werd beneden in het ruim gezet en ik kwam achter een jongen en meisje van rond de 25 te zitten.
Na een tijdje draaide het meisje zich om en vroeg of ze naast mij mocht zitten. Nou, prima, in het begin was het wel gezellig om iemand te hebben om tegen te praten, het waren blijkbaar broer en zus, maar na een tijdje wil je toch gewoon lekker muziek luisteren. Toch was het fijn dat ze er waren, want bij de grens tussen Kenia en Tanzania ging het immigratie proces heel apart en in m'n eentje zou ik waarschijnlijk niet hebben geweten wat ik moest doen.
We moesten de bus uitstappen, vervolgens reed de bus een heel eind verder waar ik hem niet meer kon zien, moesten we een kantoortje binnengaan om onze visa te regelen, weer vingerafdrukken nemen, heel het gedoe. Toen we daar klaar waren, ik had de hele tijd die broer en zus gevolgd en zij vertelden me alles, moesten we terug naar de bus, die zij gelukkig wel konden vinden, echt een heel eind verderop.
Toen we bijna in Tanga waren na 3 uur, waar ik moest uitstappen, vroeg het meisje me wanneer ze me weer zou zien, of ze m'n nummer mocht, m'n skype en facebook, heel apart haha.

In Tanga werd ik meteen begroet door Eliphas, onze leider hier en hij is echt de grappigste persoon die ik hier heb ontmoet. Hij zwaaide met een blij hoofd naar me door het raam en hij bracht me met een normale auto naar het kamp, zo'n 20 minuten rijden vanuit Tanga.
Het kamp ligt letterlijk aan zee. Echt fantastisch. Helaas geen zonsondergang, maar het uitzicht is altijd super mooi. Er is wel vaak duidelijk eb en vloed, en je moet daardoor een heel eind de zee in lopen voor het een beetje dieper wordt. Het kamp is veel veel kleiner dan Tsavo, maar niet minder sfeervol. We slapen in stevige vierpersoons tenten, met normale bedden en elektriciteit, er zijn drie of vier toiletten en douches voor de meiden en jongens en een grote banda met een bar en banken waar we eten en veel kaartspellen doen.

Toen ik aankwam waren er hier drie jongens die er al een maand op hadden zitten, Ashley, Tom en Joep. 2 uit Engeland en 1 uit Nederland. De volgende dag kwam er een koppel, Ellie en Spencer, en Alice uit Engeland. De groep is echt geweldig en er zijn al hilarische dingen gebeurd.
Woensdagmiddag ging ik met de jongens mee naar hun project. Er is hier een school gebouwd door Camps International voor de kinderen uit dit dorpje, Mwambani, omdat de meesten geen geld hebben om naar school te gaan. Camps wil de salarissen voor de leraren verschaffen zodat het gratis blijft.
Wat we nu aan het doen zijn is de meubels maken. 10 tafels en 30 stoelen in totaal is de bedoeling. In de middag zijn er altijd 2 vrijwilligers die Engelse les kunnen geven aan de lokale mensen. Er is een schoolbord net achter de school waar elke dag een groepje mensen heen komt. Er zijn hier 2 jongens, Duma en Micky, 19 en 16 jaar oud, die beiden redelijk goed Engels kunnen en super gezellig zijn en schijnbaar hebben zij hun Engels geleerd door deze lessen van vrijwilligers. Het helpt ze dus echt heel goed.
Elke middag komen alle kinderen uit het dorpje rond de school hangen en spelen en na het werk blijven we dan ook vaak met ze spelen. Ze altijd zijn zo enthousiast en vrolijk, echt heel gezellig.

De donderdag waarop de rest aankwam werd de toon gezet door Ashley en Tom. Ze wilden de 'nieuwelingen' wijs maken dat we elke maaltijd niks anders krijgen dan ugali (?). Dit is een mix van bloem en water wat erg populair is onder Afrikanen, maar wat zo smakeloos is als wat voor ons. Ze hadden de staff overgehaald om ugali voor ons te maken die avond zodat het extra geloofwaardig werd. Nadat we onze borden hadden afgewassen en een halfuur hadden gekaart, kwam de staff samen met Ashley en Tom vanuit de keuken, slaand op pannen, met het echte eten. Iedereen hun reactie was zo grappig, ze waren zo opgelucht.
Deze actie was het begin van een week vol grappen. Het grappigste was zondagavond. We waren allemaal naar bed gegaan, de drie meiden in onze tent en de vier jongens in hun tent. We waren nog een tijdje aan het kletsen met het licht uit en opeens horen we een kat miauwen, pal naast onze tent. Maar omdat het zo dichtbij was leek het net of hij in onze tent was dus we kregen allemaal een halve hartaanval, nog geen minuut later schreeuwden de jongens opeens keihard om onze tent heen, waardoor we nog erger schrokken. Die avond was zo zo grappig, en zo zijn er nog een aantal dingen gebeurd.

In het weekend op zaterdag zijn we Tanga in gegaan. Eliphas heeft ons de stad een beetje laten zien, de markt, het treinstation, het voetbalstadion, en we konden naar de bank, internetcafe en supermarkt gaan.
'S avonds zijn we uitgegaan, eerst naar een soort hotel met muziek en daarna naar een echte club genaamd Casa Chica. Het was heel gezellig en de club was echt sfeervol. Iedereen danst ook met iedereen dus dat was super grappig.
De volgende dag was onze relaxdag en zijn we naar het strand hier geweest. Om daar te komen moeten we door ons dorpje heen, wat een beetje vervelend is want we moeten overal kleding aan tot over de knie en dat je schouders bedekt. Maar het is wel heerlijk om af te koelen in het water.

De rest van ons verblijf hier is eigenlijk nog maar 2,5 week. Aanstaande woensdag vertrekken Ellie, Spencer, Joep, Tom en Ashley voor twee weken naar Tsavo dus dan blijven Alice en ik alleen over. Heel jammer want de groep is super, maar we gaan het ook zeker naar ons zin hebben met z'n tweeën. We zijn van plan aanstaande donderdag te vertrekken naar Zanzibar. De vrijdag zullen we in Stone Town verblijven, zaterdag en zondag willen we naar een van de mooiste stranden gaan in Zanzibar, waarvandaan ik dan ook kan gaan duiken. Maandag zullen we dan weer terugkomen. We moeten het nog wel allemaal plannen, maar het zal vast fantastisch zijn als het lukt. Vanaf dan zullen we nog een week werken, zagen, beitelen, stoelen en tafels in elkaar zetten, in de middagen lesgeven, en de laatste maandag vertrekken we naar Moshi. Dat is zo'n 7 uur rijden, waarna we de volgende dag onze safari hebben in de Ngorongoro Crater.
Een hoop leuke dingen om naar uit te kijken!

De afgelopen week heb ik al een stoel afgemaakt, ik ben nu bezig aan een tafel. Blijkbaar hebben we ook nog 1 of 2 dagen seaweed farming, waarbij de zeewier moeten verzamelen dat de lokale mensen verkopen aan China.
Morgen gaan we met Duma vissen en hebben we een barbecue en vanavond gaan we als het goed is weer uit. Behalve het internetcafe gaan we ook weer naar de markt en we gaan kleding laten maken bij de 'tailor'.

De tijd gaat hier zo ontzettend snel en ik kan niet geloven dat het nu echt alweer bijna voorbij is. Vooral met Zanzibar tussendoor zal de tijd zo snel gaan.
Volgend weekend zal ik waarschijnlijk weer geen blog schrijven als we dan in Zanzibar zijn dus tot over twee weken!