Hé allemaal, er is deze week alweer een hele hoop gebeurd. Afgelopen weekend zijn we zaterdagavond dus naar Shakatak geweest, de 'disco'. Het was supergezellig ondanks dat wij in het begin eigenlijk de enige daar waren, maar het was niet zo groot dus dat was niet erg. Voordat we naar binnen mochten werden we wel gecontroleerd en zelfs gefouilleerd. Je merkt dus wel echt dat ze heel waakzaam zijn overal. Na een tijdje kwamen er ook veel lokale vrouwen, in korte korte korte (!) jurkjes, en wat andere toeristen, maar de sfeer was goed en de muziek ook. De volgende dag was relaxed en rond de middag zijn we naar de bruiloft geweest. Het bleek echter niet de echte bruiloft te zijn, maar een feest waar alleen de bruidegom met de gasten aanwezig was en dus niet de bruid. Het was wel heel leuk om mee te maken want er was harde Afrikaanse muziek en iedereen danste en trok ons mee de dansvloer op. Iedereen was kleurrijk gekleed en ook wij hadden ons speciaal aangekleed hiervoor, al voelden wij ons nog steeds underdressed haha.
Aan het eind van de middag zijn we met ons busje naar het strand gereden. Dit keer niet bij een resort, maar een grote open plek waar de staff bezig was met onze barbecue. We hadden wat tijd op het strand en daarna konden we eten tijdens de ondergaande zon. Heerlijk!

Maandag bleek onze laatste werkdag te zijn. Dat wisten we pas op de dag zelf, want ze hadden voor dinsdag een verrassing voor ons.
De laatste werkdag hebben we zo hard mogelijk gewerkt om alle muren af te krijgen en dat is ons gelukt ook. Het huis is helaas nog niet helemaal af, de muren moeten nog glad gemaakt en daarna geverfd worden, maar het dak zit erop en de muren staan. Daar zijn we al heel trots op en de moeder heeft ons heel erg bedankt. De dag eindigde met.. een moddergevecht, hoe kan het ook anders met zoveel modder en water om je heen. Een mooie manier om ons werk hier af te sluiten :).

De verrassing voor dinsdag bleek een culturele dag te zijn. Eustace, de baas van Camp Muhaka, vond dat we na zoveel dagen in Muhaka nog zo weinig wisten van het dorp en hoe de mensen hier nou eigenlijk echt leven dat hij ons dat wilde meegeven. In de ochtend vertrokken we daarom met de hele groep, lopend, richting een ander deel van het dorp. Toen kwamen we erachter dat het dorp veel groter is dan we dachten want we hebben ruim een kwartier moeten lopen voordat we er waren. We stopten bij een huis tussen de bomen en planten, waar een aantal vrouwen ons groetten en een deel van de staff. Hier gingen we ze helpen onze lunch te maken: chapati's met kokosnoot rijst. Echter wel op hun manier, de vrouwen moesten water en hout voor het vuur halen, de mannen moesten de kokosnoten kraken. Wauw, wat een eerlijke verdeling. Mijn groepje ging het water halen bij de waterpomp, wat veel zwaarder is dan het lijkt, en vervolgens met de jerrycan op ons hoofd terug naar het huis. Eenmaal daar was ik bijna verzopen en zo ver was het niet eens, ik ben helaas niet zo'n goede Afrikaanse haha.
Ze lieten ons zien hoe ze de kokosnoten schrapen, hoe ze hiervan kokosmelk maken, hoe ze de chapati's maken en vervolgens kookten ze dit alles op zelf gestookte vuurtjes. Na een hele hele lange tijd was het dan eindelijk klaar en hadden we heerlijke lunch. Tot slot mochten we nog kokosnootwijn uitproberen wat een hele rare smaak had en klom een jongen de boom in om te laten zien hoe ze de kokosnoten eruit halen, heel knap.
Die avond kwamen en traditionele Afrikaanse dansers optreden, echt heel gaaf! Er waren trommelaars, de vrouwen zongen met een echte hoge Afrikaanse stem en het dansen zou ik ze zeker niet na kunnen doen. Het was echt een super leuke dag.

Woensdag was de dag dat we aankwamen in Camp Tsavo. De reis had bijna 6 uur geduurd, wat eigenlijk maar maximaal 3 uur zou duren, maar zo erg was dat niet want we zouden die dag toch niks doen verder. In een grote open safari bus en een klein busje werden wij en onze bagage vervoerd met in het kleine busje 2 safety guards. Het had onder andere langer geduurd omdat we een plasstop maakten in de middle of nowhere én omdat we niet kort daarna motorpech hadden. Dit was redelijk snel opgelost maar toevallig was dit in de buurt van wat huisjes met een hoop schoolkinderen in de buurt. Blijkbaar was hier ook een dronken man die volgens onze beveiligers te dicht bij onze bus was gekomen dus hadden ze hem in de boeien geslagen. Het was zo apart om te zien, hij werd uiteindelijk natuurlijk weer vrijgelaten maar het werd wel duidelijk dat er niet met ze valt te sollen.

Camp Tsavo is in een woord een geweldig. Ik kan in woorden niet eens uitdrukken hoe gaaf het is, maar het ligt letterlijk in de wildernis. Onze buren zijn de dieren die in het wild leven. Het bevindt zich in Rukinga Sanctuary en het enige wat ons daarvan scheidt is een dun ijzer hekje. Het kamp is groter dan Muhaka maar voelt wel knusser aan. De hutjes zijn kleiner maar er is een voetbalveld, een plant nursery wat ze gebruiken om planten in de ranch te planten, ze hebben zelfs een klaslokaal en een research centre waar ze allerlei opgezette insecten en skeletten hebben staan. Heel erg uitgebreid en ze ontvangen daarom ook vaak klassen van scholen, deze vrijdag is er ook een klas aangekomen die hier tot dinsdag verblijft. Deze heeft gelukkig wel hun eigen eetruimte, slaaptenten en toiletgebouwen.
Er zijn wel wat nadelen omdat het kamp zo afgelegen is. Het telefoonsignaal is er vrijwel niet, behalve op 1 bepaald plekje in het hele kamp en zelfs daar werkt het af en toe niet. Ook is er een generator voor elektriciteit. Deze is aan van ongeveer half 7 tot 10 uur 's avonds en dat betekent dat dan ook alle lichten uitgaan.

We hebben voor onze twee weken die we hier verblijven een hele planning en deze stond al vermeld op de dag dat we arriveerden. Het zijn een hoop verschillende dingen wat voor veel variatie zorgt. Donderdag was onze eerste dag en die begonnen we met wildlife monitoring. Deze dag was echt gewéldig. Hiervoor ben ik dus naar Afrika gekomen, dit is wat ik wilde zien! Eigenlijk hield het in dat we een route aflegden door de ranch om ons kamp heen en probeerden zoveel mogelijk dieren te spotten. Deze schreven we op met het geslacht erbij, de gps lokatie, de afstand tot de bus en met hoeveel ze waren. Dit doen we zodat ze kunnen zien of er misschien een trend is of juist niet op de lange termijn.
Natuurlijk was dit een werkdag voor ons, maar dit voelde het absoluut niet, wauw! Afrika op z'n best. Olifanten, giraffes, zebra's, buffalo's, impala's, poemba uit de Lion King, struisvogels en zelfs een cheetah! Op de eerste dag! Ik kon het zelf haast niet geloven, en dan nog wat, m'n camera is absoluut geweldig. Al staan de dieren honderd meter verderop, ik krijg ze haarscherp dichtbij op beeld. In de middag was er nog een gaaf moment. Als we een dier spotten moesten we gewoon hard stop roepen, maar tot nu toe had eigenlijk alleen onze begeleider dieren gespot. Tot toen, toen ik opeens stop, stop riep en een giraffe spotte! Dat voelde echt super haha. Echt een fantastische eerste werkdag.

Vrijdag was totaal anders dan donderdag. We zijn die dag naar de Sasenyi primary school geweest, zo'n 20 minuten van ons vandaag en nog steeds omringd door de ranch. We kwamen daar en het was eigenlijk een vrij groot terrein. Ons doel daar is om de jongens toilet en wat klaslokalen af te maken. De kinderen waren allemaal gewoon op school en hadden hun roze met grijze schooluniforms aan. We begonnen de dag echter met een rondleiding door een van de hoofdleraren en man, dat was heftig. Hij vertelde ons van alles over de school, de gebouwen, de kinderen. Sasenyi primary school is een arme school en de kinderen die er naartoe komen (700!) zijn ook erg arm. De school krijgt een vergoeding van de overheid maar dit is maar genoeg voor een maand in een jaar. Hierdoor hebben de kinderen vaak geen schoolboeken, schriften of pennen. Per dag hebben de kinderen en de leraren (13 maar) maar 1 maaltijd, een kleine en soms zelfs geen een als er geen geld is. Ook is er weinig water voor ze.
De school bestaat nu al 7 jaar, terwijl er verwacht werd dat hij na het eerste jaar al opgegeven zou worden. De leraren zetten echter door voor de kinderen, omdat zij een plek nodig hebben om naartoe te gaan. Veel kinderen komen uit een arme familie omdat veel mensen polygaam zijn hier. De mannen verlaten hun vrouwen en de vrouwen hebben soms wel 14 kinderen waar ze dan alleen voor moeten zorgen. Het verschil tussen mannen en vrouwen is hier nog steeds erg groot en daarom is het vooral belangrijk voor de meisjes om naar school te gaan. Doen ze dit niet, blijven ze meer dan een maand thuis, is de kans groot dat ze mishandeld worden of uitgehuwelijkt worden. Op hun twaalfde.. En dan staat hun hetzelfde te wachten als hun moeders. Het is dus wel duidelijk dat deze meisjes een plek nodig hebben om naartoe te gaan.
Er is vorig jaar een nieuw meisjestoilet gebouwd, wat ervoor heeft gezorgd dat een groot deel van de oudere meisjes niet meer een week per maand thuis hoeft te blijven als ze ongesteld zijn. Ze hebben nu hier de ruimte om zich te verschonen en te wassen. Helaas is er niet veel ruimte, dus plannen ze om een extra gebouw erbij te plaatsen wanneer ze er geld voor hebben. Dit hangt vooral af van mensen die ze geld doneren. Gebeurt dit niet dan kan er ook praktisch niets gebeuren.

Ik ben niet snel aangeslagen en ik heb ook niet snel medelijden met mensen maar serieus, tijdens het verhaal van deze man had ik de grootste brok in m'n keel in een hele lange tijd. De tranen stonden in m'n ogen. Ik wist dat sommige mensen het slecht hadden, ik wist dat dat in Afrika zo was, maar in Muhaka viel het nog wel mee. Hier is het erg, heel erg. Nu is het echt bij me binnen gekomen.. Deze zondag gaan we met een groepje kijken wat we voor de school kunnen kopen. We willen ze absoluut wat geven, als zijn het maar pennen of schriften. Ik kan hier niet vertrekken zonder deze kinderen iets te hebben gegeven. Dat is een ding dat zeker is.

De rest van de dag hebben we dus gewerkt aan de jongenstoilet. Het gebouwtje stond er al, maar wij moesten de muren pleisteren met een mengel was zand, cement en water dat we zelf moesten maken. Dit was nog eigenlijk best leuk werk en onze muur zag er mooi uit op het eind. De volgende keer gaan we hiermee verder.
Die avond hebben we echte Swahili les gehad. We gingen ervoor naar het klaslokaal en Ibrahim, iemand van de staff, liet ons een hoop opschrijven. Maar goed ook anders zou ik het zo weer vergeten! Maar het is leuk om te leren vooral omdat je het zoveel mogelijk gebruikt, ook hier op het kamp tegen de staff.

Zaterdagochtend hebben we sanctuary maintainance gehad. Dit kan meerdere activiteiten inhouden, maar vandaag werkten we aan het hek dat olifanten van het farmland vandaan houdt. Dit hek bestaat uit houten stokken met een touw ertussen gespannen. De bedoeling is dat we uit gebruikte kleding of kleden lange dunne repen knippen, deze in een mengsel van auto olie en chili dippen, dit uitknijpen en vervolgens vastknopen aan het hek met zo'n 10-20 cm ertussen. Schijnbaar houdt de geur hiervan de olifanten weg.
In de middag hebben we geleerd hoe je papier maakt uit olifantenpoep. Het was heel grappig om zelf te doen en het papier ligt nu nog te drogen. We hebben allemaal een A4 vel gratis gekregen en hij verkocht ook een hoop andere dingen zoals boekenleggers, kaarten, enveloppen en A4'tjes met een afbeelding erop. Allemaal door hemzelf gemaakt. De helft van het geld dat hij hiermee verdient gaat naar de lokale gemeente en tegelijkertijd probeert hij iedereen ervan te overtuigen dat olifanten iets goeds zijn voor de gemeente omdat je bijvoorbeeld papier kunt maken en dit eventueel als schriften voor de Sasenyi school kunt gebruiken. Iets heel goeds dus!

Vandaag is onze relax dag en zijn we naar het dorpje een uur van ons kamp vandaan. Hier kunnen we wat boodschappen doen, geld pinnen, hier gaan we lunchen en kunnen we zwemmen bij het restaurant. Vandaag is het ook Australia day en aangezien de Australiërs nog steeds in de meerderheid zijn gaat dit zeker gevierd worden. Ik weet nog niet hoe, maar dat lezen jullie volgende week wel weer.

Heel veel groetjes vanuit de wildernis!